به نام خدایی که در همین نزدیکی هاست

آقاسید 13 اسفند سالگرد هدیه هست اون زودتر از شما رفت
آمدنش چه زیبا بود همه خندان و رفتنش .......

چه زود روزها می گذرد، انگار همین دیروز بود صدای گریه هایت فضای ساکت خانه را گلباران کرد، انگار همین دیروز بود که با قدم های کودکانه ات حانه را بهاری کردی.

هنوز صدای اولین کلمات کودکی ات در ذهنم تکرار می شود، هنوز صدای خنده های کودکانه ات در گوشم زمزمه می شود چه زود باغ آرزوهایمان با خزان هم نشین شد، چه زود گلبرگهای کودکی ات را باد حوادث به یغما برد،‏چه زود بهارمان را با کوچ معصومانه ات خاکسترنشین کردی.
فراموش کردنت دست ما نیست،‏آن قدر زود رفتی که هنوز جای پای قدم هایت در باغچه حیاطمان باقی مانده ، هنوز اولین قدمایت در خاطرم مانده، چه معصومانه هزار با زمین خوردنت را به تماشا می نشستیم و برایت دست می زدیم تا بلند شوی، اما این بار زمین خوردنت جان گدازتر از همیشه بود،‏این بار دیگر برایت دست نزدیم ، اینبار گریه های تو و ناله های ما دست به دست هم به آسمان پر کشیدند . این روزها آسمان زندگی مان دوباره ابری است،‏این روزها غروب تمام شدنی نیست، آسمان بارانهایش را به یاری مان فرستاده،‏و جانمان مثل باغی صاعقه خورده ، به یاد معصومیت کودکانه ات می سوزد.

کاش می ماندی،‏کاش هدیه ی کوچک زندگی مان را باد زمستانی به تاراج نمی برد، کاش خاطراتت را به خاطره ها نمی سپردی. کاش می ماندی و در باغ آرزوهایمان روز بروز بیشتر می شکفدی .
امروز یکسال است که خانه را ترک گفتی،‏امروز یک سال است که خانه ی کوچکمان خالی از صدای گریه ها و خنده های توست،‏امروز یکسال است که باور نداریم رفته ای و هنوز چشمانمان در ماتم رفتن نابهنگام و معصومانه ات بارانی است . کاش می ماندی ....

سپردمت به روشنی به آیینه به یاس ها
به روح پاک سادگی به سنگها به سازها

به خاطرات کودکی، نگاهها نسیم ها
به لحظه های تازگی ، رازها و قصه ها

غمین و دل شکسته ام  به وسعت کویرها
نهان درون سینه ها شراره ها گدازه ها

نمانده هیچ جز غزل به یاد چشمهای تو
و لحظه لحظه خاطره فرودها فرازها

این عکسای برادرزاده ی قشنگ من هدیه است که به علت  بیماری
 سرطان خون  13 اسفند 84 فوت شد .