يا زهــرا(س) !
هنوز صداي ناله ات ازمدينه دلهابگوش مي آيد و بقيع احساسمان ازبوي غربت تو پرميشود.
هنوز هر غروب ،سرخي خونت رادرشفق ديدگان اشکبار شيعيانت نظاره گريم
هنوز با ديدن فرزندانت ، عشق به کوثر درجانمان ميجوشد وخاطره غربت يتيمانت ، سادات شهر مدينه ، حسنين (ع) وزينبين (س) برايمان تداعي ميشود
درد دلي با حضرت فاطمه (سلام الله عليها):
يا زهرا (س) !
ميروم تا به ياد آورم
برزخ نبوت و ولايت و بازو بند زخم را بر بازوي تو ،
شايد به اين روئيت جان بسپارم .
مي خواهم آخرين صدائي که مي شنوم
ياد سفير تازيانه اي باشد که بر آسمان چرخيد و بردستان سيمين تو فرود آمد
شايد با اين صدا جان بسپارم .
من طناب و رسن و ريسمان بسيار ديده ام
اما مي خواهم
آخرين ريسماني را به يادآورم
که بر بازوي علي بستند وکشان کشان بردند
آندم که تو کمربند علي را بسوي خويش مي کشيدي
شـايـد بخـاطـر آوردن ايـن اضطـراب ، آسـوده ام کنـد.
مي خواهم بيادآورم
غلغله پريشان اطراف خانه را که هرچه بالا ميگرفت
تو در اندرون خانه بيشتر مي لرزيدي وبراي دو ريحانه مي ترسيدي .
مي خواهم بوي سوخته
چوب درگاه خانه را با آخرين نفسهايم به حلقوم برم
شايد خفـه ام کند و با ايـن بـو
جان بسپــارم .