نميدانم آرامش ابدي تو درآرامگاه ابديت چه بر سر غوغاي دلها كرد كه تو نيز بي قرار بي قراران شدي... به سكوت سنگين سنگ مزارت قسم كه طوفان دلها، تمامي عرصه حضور را به بغض چشمان كوبيد، شكسته شدن پنجره هاي دل كمترين كار دل دردمندان بود، هنوز لبيك خداي ابوالفضل كه شنيد جواني خود را نذر دو دستان ابوالفضل كردي را باور نداريم كه كور باد آن ديدگاني كه ديگر نمي تواند ببيند اشك با اخلاص تو را، نااميد گردد آن لحظه هايي كه بي نواي تو به استقبال محرم بشتابند.. نميدانم به چه جرمي، به كدامين حكمي، قرباني نفس هاي چركين كوردلان گشتي و منتظران را به خاك سياه نشاندي، مي خواستيم با نواي تو عاشورا را به رنگ حقيقي خويش مشاهده كنيم، باور كنيم كه علي اصغر تير گلويش تفسير حقيقت بود، دو دستان ابوالفضل نذر رسيدن به خدا شد و تو هيچ براي خويش نمي خواستي كه منتخب برحق زينب بودي، حسين خلوص تو را تاييد و ابوالفضل بي قراري تو را باور كرد، و بدان قسم به راز تاسوعا و به رمز عاشورا، نه يك سال كه هزاران سال نواي تو ما را به محرم دعوت مي كند و افسوس ما تا لحظه مرگ فقط براي آن خواهد بود كه جمال پر نور تو در بين ما نيست اما انوار رنگارنگ اخلاص تو شعاع زندگيمان را در برمي گيرد و حامي دلواپسهايمان خواهد شد و آن نعمتي است كه خدا از سينه جد تو به ما ارزاني داشته است و افتخاري بالاتر از اين جستجو نخواهيم كرد و به پاس تمامي فانونسهايي كه با خلوص عشقت به آل محمد در مسير راه ما گم كرده راهان هراسان بي پناهي شجاعانه روشن نمودي زيارت مزار تو، شنيدن نواي تا ابد ماندگار تو، ترنم نگاه آسماني تو، تقدس وفاي بي همتاي تو را تا شكوه رسيدن به مرز ابديت تا بي كران معناي ارجمندي ارج مي نهيم...